Aspekty techniczne natrysku sztywnej pianki poliuretanowej w terenie
Sztywny materiał izolacyjny z pianki poliuretanowej (PU) to polimer o powtarzalnej strukturze segmentu karbaminianowego, powstający w wyniku reakcji izocyjanianu z poliolem. Ze względu na doskonałe właściwości termoizolacyjne i wodoszczelne, znajduje szerokie zastosowanie w izolacji ścian zewnętrznych i dachów, a także w chłodniach, magazynach zbożowych, archiwach, rurociągach, drzwiach, oknach i innych specjalistycznych obszarach izolacji termicznej.
Obecnie, oprócz izolacji dachów i zastosowań hydroizolacyjnych, znajduje on również zastosowanie w innych celach, np. w chłodniach oraz dużych i średnich instalacjach chemicznych.
Kluczowa technologia dla konstrukcji z pianki poliuretanowej o sztywnej piance
Opanowanie technologii natrysku sztywnej pianki poliuretanowej stwarza wyzwania ze względu na potencjalne problemy, takie jak nierówne otwory w piance. Niezbędne jest doskonalenie szkoleń personelu budowlanego, aby mógł on sprawnie posługiwać się technikami natrysku i samodzielnie rozwiązywać problemy techniczne napotykane podczas budowy. Główne wyzwania techniczne związane z natryskiem w budownictwie koncentrują się głównie na następujących aspektach:
Kontrola czasu wybielania i efektu atomizacji.
Proces powstawania pianki poliuretanowej obejmuje dwa etapy: spienianie i utwardzanie.
Od etapu mieszania do ustania rozprężania piany – proces ten nazywa się spienianiem. W tej fazie należy zadbać o równomierny rozkład pęcherzyków, gdy podczas natryskiwania do układu uwalniana jest znaczna ilość reaktywnego, gorącego estru. Jednorodność pęcherzyków zależy przede wszystkim od takich czynników, jak:
1. Odchylenie współczynnika materiałowego
Występują znaczne różnice w gęstości między pęcherzykami generowanymi maszynowo a generowanymi ręcznie. Zazwyczaj stosunek materiałów ustalany maszynowo wynosi 1:1; jednak ze względu na zróżnicowaną lepkość białych materiałów różnych producentów – rzeczywiste stosunki materiałów mogą nie być zgodne z tymi ustalonymi, co prowadzi do rozbieżności w gęstości pianki w przypadku nadmiernego użycia białego lub czarnego materiału.
2.Temperatura otoczenia
Pianki poliuretanowe są bardzo wrażliwe na wahania temperatury. Proces ich spieniania w dużej mierze zależy od dostępności ciepła, pochodzącego zarówno z reakcji chemicznych zachodzących w samym układzie, jak i z warunków środowiskowych.
Gdy temperatura otoczenia jest wystarczająco wysoka, aby zapewnić ciepło otoczenia, reakcja ulega przyspieszeniu, co skutkuje powstaniem całkowicie rozprężonych pianek o stałej gęstości powierzchniowo-rdzeniowej.
Z kolei w niższych temperaturach (np. poniżej 18°C) część ciepła reakcji rozprasza się do otoczenia, co powoduje wydłużenie czasu utwardzania i zwiększenie skurczu formowania, co podnosi koszty produkcji.
3.Wiatr
Podczas operacji natryskowych prędkość wiatru powinna w idealnym przypadku utrzymywać się poniżej 5 m/s; przekroczenie tego progu powoduje odprowadzenie ciepła powstającego w wyniku reakcji, co powoduje szybsze spienianie i sprawia, że powierzchnia produktu staje się krucha.
4. Temperatura i wilgotność bazowa
Temperatury ścianek bazowych mają istotny wpływ na wydajność spieniania poliuretanu w trakcie procesów aplikacji, szczególnie jeśli temperatura otoczenia i temperatura ścianek bazowych są niskie – po nałożeniu pierwszej powłoki następuje szybkie wchłanianie, co zmniejsza ogólną wydajność materiału.
Dlatego minimalizowanie przerw w południe podczas budowy, a także strategiczne planowanie prac, stają się kluczowe dla zapewnienia optymalnych wskaźników rozszerzalności sztywnej pianki poliuretanowej.
Sztywna pianka poliuretanowa to produkt polimerowy powstający w wyniku reakcji dwóch składników – izocyjanianu i połączonego polieteru.
Składniki izocyjanianowe łatwo reagują z wodą, tworząc wiązania mocznikowe. Wzrost zawartości wiązań mocznikowych sprawia, że powstałe pianki stają się kruche, a jednocześnie zmniejsza się przyczepność między nimi a podłożami, co wymusza konieczność stosowania czystych i suchych powierzchni podłoża, wolnych od rdzy, kurzu, wilgoci i zanieczyszczeń. Należy w szczególności unikać dni deszczowych, kiedy obecność rosy/szronu wymaga usunięcia, a następnie wysuszenia przed dalszym postępowaniem.
Czas publikacji: 16 lipca 2024 r.